اخرت 2

امام علی (ع) :

1. کـوشـش شـمـا در دنـیـا ایـن بـاشد که از این چند روزه کوتاه براى روزهاى بلند آخرت توشه برگیرید. (نهج السعاده ، ج 3، ص 150)

2. مردم ! در روزهاى فناپذیر ، براى روزگار جاودان ، توشه برگیرید.(نهج البلاغه ، خ 157، ص 462)

3. آخرت ، سراى رستگارى نیک بختان است.

4. بدان ! حسابرسى خداوند از حسابرسى مردم سخت تر است. (نهج البلاغه ، ن 40، ص 955)

5. امروز روز کار است و روز حساب نیست و فردا روز حساب است و روز کار نیست. (نهج البلاغه ، خ 42، ص 128)

6. بدترین توشه انسان براى معاد ، تجاوز به بندگان خداست. (همان ، ح 212، ص 1184)

7. خائنان در روز قیامت پرچمى دارند که بدان شناخته مى شوند. (همان ، خ 191، ص 649)

8. کردار امروز مردم ، فردا پیش روى آنهاست. (همان ، ح 6، ص 1091)

9. کردارِ نیک ، کِشته اى براى آخرت است. (همان ، خ 23، ص 84)

10. خوشا به حال کسى که به یاد معاد باشد و براى روز حساب ، کار کند و به اندازه روزى خود قناعت نماید و از خدا خشنود باشد.
(نهج البلاغه ، ح 41، ص 1108)

11. بندگان خدا! از روزى بترسید که عمل ها وارسى مى شود و اضطراب در آن زیاد و کودکان پیر مى شوند! (همان ، خ 156، ص 180)

12. هر کس دورى سفر (قیامت) را یاد کند آماده راه گردد. (همان ، ح 272، ص 1222)

13. خوشا به حال آنان که نسبت به دنیا زهد مى ورزند و به آخرت گرایش دارند. (همان ، ح 101، ص 1133)

14. شـمـا انسان ها، بر فراهم کردن توشه سفر رهنمون شده اید و فرمان کوچ یافته اید و حرکت را بـرانـگـیـخـتـه شـده ایـد، داسـتان شما داستان کاروان بار افکنده اى را ماند که نمى داند چه زمانى فرمان حرکت مى یابد. (نهج البلاغه ، خ 157، ص 462)

15. از جمله تباهکارى از دست دادن توشه و تباه ساختن آخرت است. (همان ، ن 31، ص 931)

16. گور خویش را به یاد آور، چرا که باید از آن بگذرى. (همان ، خ 152، ص 474)

17.سرگرمى تو به اصلاح روز واپسین خود، تو را از عذاب دوزخ رهایى بخشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

18. سود برنده در بازار دنیا آن کسى است که دنیاى حاضر را به آخرتى که به دنبال آید بفروشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

19. دارایى و پسران، زیور زندگى دنیا است و کار شایسته نیز کشت و زراعت آخرت مى ‏باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

20. دگرگونى ‏هاى دنیا بر حسب اتفاق است و از روى شایستگى و استحقاق نیست ولى احوال آخرت به شایستگى افراد و انسانها بستگى دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

21. دور اندیش کسى است که دنیا از عمل براى آخرت او سرگرمش نکند. (غررالحکم ، باب آخرت)

22. سراى آخرت خانه ماندنى شما است پس آنچه را برایتان ماندنى است براى آنجا تهیّه کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

23. همه اندوه و تلاش خود را براى آخرت خود قرار ده. (غررالحکم ، باب آخرت)

24. اندوه خود را براى روز واپسینت قرار ده تا اصلاح شوى. (غررالحکم ، باب آخرت)

25. تلاش خود را براى روز واپسین خود فارغ و مخصوص گردان تا جایگاهت اصلاح شود، و آخرت خود را به دنیا مفروش. (غررالحکم ، باب آخرت)

26. اندوه خود را براى آخرتت و دلتنگى را براى نفس خود قرار ده که چه بسا غمگینى که دلتنگى ‏اش او را به شادمانى جاویدان در آورد و چه بسا اندوهگینى که امید خود را دریابد. (غررالحکم ، باب آخرت)

27. رو بگردانید از هر کارى که بى ‏نیاز از آنید (مانند بسیارى از کارهاى دنیا) و سرگرم کنید خود را به کار آخرت یعنى بدانچه چاره ‏اى از آن کار ندارید و در آخرت بدان نیازمندید. (غررالحکم ، باب آخرت)

28. بر حذر باشید از روزى که از کردارها و اعمال در آن روز بازجویى و جستجو شود و لرزش زمین در آن بسیار باشد، و کودکان در آن روز پیر شوند. (غررالحکم ، باب آخرت)

29. آیا توشه گیرنده ‏اى براى آخرت خود نیست پیش از آنکه کوچ کردنش نزدیک شده باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

30. بى ‏نیازترین مردم در آخرت آن کسى است که در دنیا از دیگران نیازمندتر و فقیرتر باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

31. افزون‏ترین انسانها در بهره روز واپسین آن کسى است که در دنیا بهره ‏اش از دیگران کمتر بوده. (غررالحکم ، باب آخرت)

32. به راستى که تباه کردن معاد نشانه بدبختى است. (غررالحکم ، باب آخرت)

33. به راستى که امروز روز عمل و کار است و باز پرسى و حسابى نیست ولى فرداى قیامت روز باز پرسى است و عملى در کار نیست. (غررالحکم ، باب آخرت)

34. به راستى که هر کار خیرى را از پیش فرستى اندوخته آن براى تو خواهد بود. و آنچه را پس انداز کنى خیر آن براى دیگرى خواهد بود. (غررالحکم ، باب آخرت)

35. به راستى که دنیا با شما به راه و روش مخصوص خود عمل خواهد کرد ولى شما با آخرت به یک رشته به هم بسته شده ‏اید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

36. به راستى که در پیش روى تو راهى بس دور و دراز و پر مشقّت است، و چاره ‏اى ندارى از این که نیک در طلب بکوشى و به اندازه ‏اى توشه برگیرى که تو را به منزل برساند. (غررالحکم ، باب آخرت)

37. به راستى که در پیش رویت گردن ه‏اى است سخت و صعب العبور که سبکبار در آنجا خوشحال‏تر است از گرانبار و کند رو در آنجا وضعش رقّت بارتر است از تندرو، و به راستى که به ناچار (در پایان) بر بهشت فرود آیى یا بر دوزخ. (غررالحکم ، باب آخرت)

38. به راستى که سرانجام قیامت است و آن براى خردورزان پند دهنده و براى نادانان وسیله عبرت خوبى است و پس از آن فرا رسد آنچه را که بدان آگاهى دارید از ترس از قیامت و دهشت هاى بیم آور و کر شدن گوشها و در هم فرو رفتن استخوانها و تنگى قبرها و شدّت غم و اندوه. (غررالحکم ، باب آخرت)

39. به راستى که دنیا و آخرت دو دشمن متفاوت و دو راه جداگانه‏ اند ، کسى که دنیا را دوست دارد و بدان عشق ورزد ، آخرت را دشمن مى ‏دارد و بدان عداوت مى ‏ورزد و این دو همچون مشرق و مغربند و آدمى همچون کسى که میان آن دو راه مى ‏رود که هر زمان به یکى نزدیک شود از دیگرى دور گردد و از اینها گذشته این دو همچو دو «هوو» هستند. (که به طور معمول با یکدیگر در یک جا جمع نشوند)
(غررالحکم ، باب آخرت)

40. اگر به رستگارى و بزرگوارى آخرت میل و رغبت دارید ، در این سراى فانى توشه ‏اى براى سراى جاویدان برگیرید. (غررالحکم ، باب آخرت)

41. به راستى که تو در راهى هستى که پیشینیان بوده ‏اند ، پس تلاش خود را در راه آخرت خود قرار ده و به کار دنیا اهمیّتى مده.
(غررالحکم ، باب آخرت)

42. به راستى تو براى آخرت آفریده شده ‏اى پس براى آن کار کن. (غررالحکم ، باب آخرت)

43. به راستى تو اگر براى آخرت کار کنى تیرت به نشانه خورده (و در کار خود توفیق یافته‏ اى) (غررالحکم ، باب آخرت)

44. به راستى که شما به سوى آخرت خواهید رفت و در پیشگاه خداوند قرار خواهید گرفت. (غررالحکم ، باب آخرت)

45. بهترین آمادگى ‏ها آن است که انسان به وسیله آن، معاد خود را اصلاح کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

46. شیرینى آخرت ، درد بدبختى دنیا را از بین مى ‏برد. (غررالحکم ، باب آخرت)

47. سراى جاویدان جایگاه راستگویان و میهن نیکان و شایستگان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

48. آخرت را با ترک دنیا به چنگ آورید و دنیا را با ترک دین به دست نیاورید. (غررالحکم ، باب آخرت)

49. یاد آخرت دارو و درمان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

50. شیوه برگزیدگان و خردمندان رو آوردن به سراى ماندنى و رو گرداندن از دنیاى فانى، و شیفتگى و شیدایى به بهشت جاویدان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

51. خوشا به حال کسى که روز واپسین را به یاد آورد و (براى آن) کار نیک انجام دهد. (غررالحکم ، باب آخرت)

52. آرمان جمع کردن میان دنیا و آخرت از فریبها و نیرنگهاى نفس است. (و جمع میان دنیا و آخرت ممکن نیست) (غررالحکم ، باب آخرت)

53. کسى که در طلب آخرت باشد به خواسته خویش مى ‏رسد و از دنیا نیز آنچه برایش مقدّر گشته به او خواهد رسید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

54. بر تو باد به تلاش و کوشش در راه اصلاح و رو به راه کردن معاد و روز واپسین. (غررالحکم ، باب آخرت)

55. در شگفتم از کسى که زنده شدن در آخرت را انکار کند در صورتى که زنده شدن در دنیا را به چشم خود مى ‏بیند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

56. انسان زیرک ، عزم و تصمیم خود را در راه اصلاح معاد و تهیّه توشه بسیار براى آن روز بکار مى‏ بندد. (غررالحکم ، باب آخرت)

57. سرانجام آخرت، پایندگى است. (غررالحکم ، باب آخرت)

58. در آخرت حسابرسى است و عملى در کار نیست. (غررالحکم ، باب آخرت)

59. برخى (از اموال خود) را از پیش فرستید که به سود شما باشد (و به کارتان آید) و همه را به جاى نگذارید که به زیان شما است. (غررالحکم ، باب آخرت)

60. هر چیزى از (نعمتها و عذاب هاى) آخرت دیدنش بزرگتر از شنیدن آن است (بر عکس دنیا) (غررالحکم ، باب آخرت)

61. از پسران و فرزندان آخرت باشید و از پسران دنیا نباشید که به راستى هر فرزندى در روز قیامت به مادرش بپیوندد. (غررالحکم ، باب آخرت)

62. با بدن و جسم خود در دنیا باش ولى با دل و عمل در آخرت باش (یعنى با این که در دنیا هستى همه توجّه و کار تو براى آخرت باشد) (غررالحکم ، باب آخرت)

63. کسى که براى معاد و روز جزا کار کند به راه درست و پایدار دست یافته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

64. کسى که آخرت خود را آباد کند به آرمانهاى خود رسیده است.(غررالحکم ، باب آخرت)

65. کسى که بخرد آخرتش را به وسیله دنیاى خود، از هر دو سود برده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

66. کسى که بفروشد آخرتش را به دنیاى خود، از هر دو زیان کرده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

67. کسى که سراى پایدار خود را آباد کند به راستى خردمند و عاقل است. (غررالحکم ، باب آخرت)

68. کسى که یقین به آخرت دارد از دنیا روى بگرداند. (غررالحکم ، باب آخرت)

69. کسى که معاد خود را اصلاح کند به راه درست دست یافته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

70. کسى که یقین به روز جزا دارد بر دنیا حرص نورزد. (غررالحکم ، باب آخرت)

71. آخرت چنان است که هر چیزش ابدى و جاویدان است. (غررالحکم ، باب آخرت)

72. آخرت را جایگزینى نیست و دنیا بهاى جان نیست. (که آدمى خود را به دنیا بفروشد) (غررالحکم ، باب آخرت)

73. مؤمن نیست کسى که در باره اصلاح معاد خود اهتمام نورزد. (و تلاش ننماید) (غررالحکم ، باب آخرت)

74. کسى که از نعمتهاى آخرت روى بگرداند به دنیاى اندک قانع شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

75. چه کسى زیانبارتر از آن کسى است که آخرت را به دنیا جایگزین کرده. (غررالحکم ، باب آخرت)

76. کسى که همه اندوه (و فکر) خود را در باره آخرت خویش بکار بندد به خواسته خویش دست یابد. (غررالحکم ، باب آخرت)

77. کسى که تلاش و کوشش خود را براى سراى پایدار خود به کار گیرد عمل او پاک و خالص و ترس و واهمه ‏اش بسیار گردد.
(غررالحکم ، باب آخرت)

78. کسى که یقین به آخرت دارد از دنیا جدا و کنده شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

79. کسى که زیاد به یاد آخرت باشد نافرمانى و گناهش اندک شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

80. دوست دلسوز تو کسى است که تو را به سراى جاویدان دعوت کرده و درباره عمل براى آنجا تو را کمک کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

81. کسى که کار آخرت خود را اصلاح کند خداوند کار دنیاى او را رو به راه و اصلاح کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

82. کسى که همّت و اراده ‏اش آخرت باشد (نه دنیا) به انتهاى خواسته خویش از خیر و خوبى رسیده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

83. کسى که براى آخرت کار نکند به آرمان و آرزوى خود نخواهد رسید. (غررالحکم ، باب آخرت)

84. تلخى دنیا ، شیرینى آخرت را به دنبال دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

85. هر چه در دنیا افزون گردد در آخرت کاسته شود. (غررالحکم ، باب آخرت)

86. چه زیانکار است کسى که در آخرت بهره و نصیبى ندارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

87. یکسان نیست آن فریب خورده ‏اى که از دنیا به پست‏ ترین بهره خود رسیده، با آن (شخص سعادتمند) دیگرى که از آخرت به والاترین همّت (و آرمان) خود دست یافته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

88. به آرمان خویش رسیده آن کس که براى سراى پایدار کار کرده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

89. انسان با ایمان اندوهش درباره آخرت خویش و همه تلاش و کوشش در راه بازگشتگاه او است. (غررالحکم ، باب آخرت)

90. آخرت را به دنیا نفروشید و خانه فانى شدنى را به سراى جاویدان مبادله نکنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

91. مبادا سرگرم کننده ‏اى تو را از کار و عمل براى آخرت سرگرم سازد که زمان کوتاه است. (غررالحکم ، باب آخرت)

92. با انجام کارهاى آخرت (و عبادات) در جستجوى دنیا مباش و دنیاى حاضر زود گذر را جایگزین آخرت پایدار مکن، که این کار شیوه منافقان و خلق و خوى مارقان (و خارج شدگان از دین) است. (غررالحکم ، باب آخرت)

93. دنیا و آخرت در کنار هم جمع نشوند. (غررالحکم ، باب آخرت)

94.(دنیاى نابود شدنى و آخرت ماندنى) با هم جمع نشوند. (غررالحکم ، باب آخرت)

95. هیچ کس به خواسته و آرمان خود از آخرت نرسد، مگر به این که خواسته خود را از دنیا واگذارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

96. شایسته انسان عاقل و خردمند است که براى آخرت خود چیزى از پیش فرستد، و سراى ماندنى خود را آباد نماید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

97. مردمان چیزى از دنیاى خود را بخاطر اصلاح آخرتشان وا نگذارند جز آنکه خداى سبحان بهتر از آن را براى آنها جایگزین کند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

98. شایسته است براى آن کس که سراى فانى را بشناسد که براى سراى پایدار کار کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

99. شایسته است براى آن کس که یقین به پایدارى آخرت دارد که براى آن کار کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

100. به راستى که سرانجام کار پیش روى شما است و به راستى که قیامت پشت‏ سر شما است که شما را به جلو مى ‏راند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

101. بر تو باد به آخرت (و عمل براى آنجا) زیرا دنیا زبونانه نزد تو خواهد آمد. (غررالحکم ، باب آخرت)

102. هدف مؤمن اصلاح معاد و روز واپسین است. (غررالحکم ، باب آخرت)

103. کسى که موفق به پیدا کردن راه راست خود گردد ، براى معاد خویش توشه برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

104. کسى که یقین به معاد دارد توشه بسیار برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

105. کسى که فساد و تباهى او را شاد گرداند ، معاد و روز واپسین او را بدحال کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

106. به راستى شما پاداش داده خواهید شد بدانچه از پیش فرستاده ‏اید و در گرو کارهایى هستید که جلوتر انجام داده ‏اید.
(غررالحکم ، باب آخرت)

107. تلاش و کوشش خود را در راه آماده کردن پاسخ براى روز باز پرسى و حساب قرار ده. (غررالحکم ، باب آخرت)

108. عمل کنید اکنون که در دوران زندگى در دنیا هستید، و نامه‏ هاى اعمال گشوده و توبه گسترده، آنکه پشت کرده دعوتش به بازگشت کنند و آنکه گنه کرده امیدوارش کنند، پیش از آنکه عمل خاموش شود و مهلت بریده شود و دوران سر آید و باب توبه بسته شود.
(غررالحکم ، باب آخرت)

109. آگاه باشید که به راستى فرمان کوچ کردن شما صادر شده و به زاد و توشه راهنمایى شده ‏اید، از این دنیا توشه ‏اى برگیرید که فرداى قیامت خود را بدان حفظ کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

110. به راستى که شما به همت گماردن بدانچه باید در آخرت همراه شما باشد ، از همه آنچه در دنیا همراه شما است نیازمندتر هستید. (غررالحکم ، باب آخرت)

111. به راستى که شما به آباد کردن سراى ماندنى و پایدار از آباد کردن سراى ناپایدار نیازمندتر هستید. (غررالحکم ، باب آخرت)

112. به راستى که شما براى آخرت آفریده شده ‏اید نه براى دنیا و براى ماندن خلق شده ‏اید نه براى فانى شدن. (غررالحکم ، باب آخرت)

113. به راستى که شما اگر به سوى خدا راغب شدید غنیمت برده و نجات یافته ‏اید و اگر به دنیا رغبت کردید زیان کرده و هلاک گشته ‏اید. (غررالحکم ، باب آخرت)

114. جز این نیست که شما براى ماندن آفریده شده ‏اید نه براى فانى شدن و شما در خانه عاریت و منزلگاهى هستید که باید توشه از آن برگیرید و از آن کوچ کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

115. جز این نیست که آدمى کیفر شود بدانچه انجام داده و در آید بر آنچه از پیش تهیه کرده. (غررالحکم ، باب آخرت)

116. جز این نیست که بهره هر یک از شما از زمین با این طول و عرض جز به اندازه قامت او نیست که در روى خاک بر گونه ‏اش غلطیده باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

117. سبکبار شوید که سرانجام کار پیش روى شما است و قیامت از پشت سر ، شما را به پیش مى ‏راند. (غررالحکم ، باب آخرت)

118. جز این نیست که دنیا خانه گذر است و آخرت خانه پا برجا ، از این خانه گذرا براى آن خانه پا برجا توشه برگیرید و پرده ‏هاى خود را نزد کسى که اسرار درونى شما را مى ‏داند، ندرید. (غررالحکم ، باب آخرت)

119. هر گاه از خانه فانى دنیا روى بگردانى و به خانه ماندنى آخرت شیفته گردى ، بدانکه در این مسابقه برنده شده ‏اى و در هاى رستگارى بر تو گشوده شده و به فلاح دست یافته‏ اى. (غررالحکم ، باب آخرت)

120. پیشى گیرید قبل آمدن پنهان از نظرى که چشم به راهش هستید (یعنى مرگ) (غررالحکم ، باب آخرت)

121. پیشى گیرید پیش از این که خداى عزیز قدرتمند شما را برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

122. پیشى گیرید قبل از سختى و تنگى راه. (غررالحکم ، باب آخرت)

123. پیشى گیرید قبل از ترسیدن و بیرون رفتن جان. (غررالحکم ، باب آخرت)

124. پیشى گیرید در مهلت باقیمانده و زمان تصمیم گیرى و انتظار توبه و بازگشت از گناه. (غررالحکم ، باب آخرت)

125. پیشى گیرید در حالى که بدنها سالم و زبانها باز، و توبه قابل پذیرش، و عمل ها مورد قبول است. (غررالحکم ، باب آخرت)

126. پیشى گیرید با عمرهاى خویش به عمل هاتان، و بخرید آنچه را از عمرتان باقى مانده به وسیله آنچه از دست شما مى ‏رود.
(غررالحکم ، باب آخرت)

127. پیشى گیرید به انجام اعمال خود و سبقت گیرید بر مرگ‏هاى خود که به راستى شما کیفر داده مى ‏شوید به آنچه از پیش انجام داده ‏اید، و پاداش داده خواهید شد به آنچه فرستاده ‏اید، و باز خواست شوید از آنچه به جاى گذارده ‏اید. (غررالحکم ، باب آخرت)

128. شتاب کن به بهره گرفتن از توانگرى خود پیش از فقر و ندارى و از زندگى خود پیش از رسیدن مرگ. (غررالحکم ، باب آخرت)

129. چه بد انتخابى است عوض گرفتن چیزى را که فانى شود از آنچه به جاى مى ‏ماند. (غررالحکم ، باب آخرت)

130. بفروشید آنچه را فانى شود به چیزى که به جاى مى ماند و عوض بگیرید نعمتهاى آخرت را از سختى و بیچارگى دنیا.
(غررالحکم ، باب آخرت)

131. توشه برگیرید از روزهاى فانى براى سراى پایدار که به راستى شما راهنمایى شده ‏اید بر توشه، و فرمان کوچ کردن در باره شما صادر شده، و به رفتن از این جهان برانگیخته شده ‏اید. (غررالحکم ، باب آخرت)

132. آسان شو براى سفر خود و دیده خود را به جرقه برق نجات و رستگارى بدوز و بار و بنه سفر را محکم بر پشت مرکب خود ببند.
(غررالحکم ، باب آخرت)

133. توشه برگیرید از دنیا به چیزى که فرداى قیامت خود را بدان حفظ کنید و از سراى فانى براى سراى باقى ساز و برگى تهیه کنید. (غررالحکم ، باب آخرت)

134. پاداش آخرت به فراموشى سپارد سختى دنیا را. (غررالحکم ، باب آخرت)

135. بر شخص عاقل لازم و حقّ است که براى معاد خود کار کند و توشه بسیار برگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

136. خداى سبحان شما را به سراى ماندنى و قرارگاه ابدى و نعمت، و همسایگى پیامبران و نیکبختان خواند امّا شما نافرمانى کرده و روى گرداندید ولى دنیا شما را به قرارگاه بدبختى و جایگاه فانى و انواع بلا و گرفتارى دعوت کرد و شما اطاعتش کرده و پیشى گرفته و به سویش شتافتید. (غررالحکم ، باب آخرت)

137. واگذار اندک را براى بسیار و این جهان تنگ را براى آخرت وسیع و پهناور. (غررالحکم ، باب آخرت)

138. (به دنیا) سرگرم شده کسى که بهشت و دوزخ را در پیش رو دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

139. خوشا به حال کسى که به یاد معاد و رستاخیز افتاده و توشه خود را براى آن روز بسیار کرده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

140. خوشا به حال کسى که از عقاب الهى بترسد و براى حساب و باز پرسى کار کند، و با پاکدامنى همراه شود و به کفاف زندگى قناعت کند و از خداى سبحان راضى باشد. (غررالحکم ، باب آخرت)

141. بر تو باد که به خوبى براى آخرت آماده شده و توشه بسیار برگیرى. (غررالحکم ، باب آخرت)

142. در شگفتم از بى‏ خبرى خردمندان از این که براى روز رستاخیز طلب نیکو کنند و خود را آماده نمایند. (غررالحکم ، باب آخرت)

143. در شگفتم از کسى که پروردگار خود را شناخته چگونه براى سراى ماندنى کوشش نمى ‏کند. (غررالحکم ، باب آخرت)

144. در شگفتم از کسى که مى ‏داند از دنیا نقل مکان مى ‏کند، چگونه براى آخرت خویش توشه نیکو بر نگیرد. (غررالحکم ، باب آخرت)

145. رسیدن به رستگارى در این است که براى سراى ماندنى آخرت کار کنند. (غررالحکم ، باب آخرت)

146. چه کسى مغبون ‏تر و فریب خورده ‏تر است از آنکه سراى باقى را به خانه فانى فروخته است. (غررالحکم ، باب آخرت)

147. باید دیده ‏بان جمعیت به افراد خود راست گوید و عقل خود را حاضر کند و باید از فرزندان آخرت باشد، زیرا از آنجا آمده و بدانجا باز خواهد گشت. (غررالحکم ، باب آخرت)

148. آنچه را امروز از پیش فرستى فرداى قیامت بر آن درخواهى آمد ، پس جایى را براى جاى پاى خویش آماده کن، و (چیزى را) براى روز
(وا نفساى) خود از پیش فرست. (غررالحکم ، باب آخرت)

149. آن کسى که در سراى جاویدان به آرمان خویش رسیده و مورد غبطه و آرزوى دیگران است، همانند آن مغبونى نیست که در اثر انتخاب بد و بدبختى خود نعمتهاى ابدى را از دست داده است. (غررالحکم ، باب آخرت)

150. چه بزرگ است ماتم و عزاى دنیا با وجود بزرگى نیاز و احتیاج در فرداى قیامت. (غررالحکم ، باب آخرت)

151. رغبت نکن در آنچه فانى شود و از دنیاى فانى براى جهان پایدار توشه برگیر. (غررالحکم ، باب آخرت)

152. رغبت نکن در هر چه فانى مى ‏شود و از بین مى ‏رود، که همین براى زیان آدمى کافى است. (غررالحکم ، باب آخرت)

153. کسى که رفعت مقام دنیا و آخرت را خواهد، باید بلندى و رفعت دنیا را دشمن دارد. (غررالحکم ، باب آخرت)

154. مهلتى، تا تاریکى ‏ها بر طرف گردد، گویا هودج ها رسید، نزدیک است که شتابنده بپیوندد. (غررالحکم ، باب آخرت)

155. به راستى که قیامت پرده از چهره برگرفته، و نشانه آن براى آن کس که فراست دارد آشکار گردیده. (غررالحکم ، باب آخرت)

156. اى مردم تا به کى پند داده مى‏ شوید ولى پند نمى ‏گیرید چه بسا پند دهندگانى شما را پند داده و بیم دهندگانى که بیمتان داده و باز دارندگانى که بازتان داشته و عالمانى که به شما ابلاغ کرده ‏اند و به راه رستگارى پیامبران و رسولان شما را راهنمایى کرده و حجّتها را بر شما اقامه کرده، و راه را بر شما آشکار ساخته ‏اند، پس بیائید و به عمل مبادرت کرده و فرصتها را مغتنم شمارید که به راستى امروز روز عمل است و حسابى در کار نیست، ولى فردا روز حساب است و عملى در کار نیست، و به زودى مى ‏دانند آنها که ستم کرده ‏اند که به چه جاى بازگشتى بازگشت مى ‏کنند. (غررالحکم ، باب آخرت)

157. کسى که براى رسیدن به آخرت حرص ورزد مالک آن گردد (و بدان برسد) (غررالحکم ، باب آخرت)

کلمات کلیدی :