آتش حق الناس بر هستى متجاوز

آتش حق الناس بر هستى متجاوز

هرچیز که حقى از مردم در آن باشد، درحیطه حق الناس قرار مى‏گیرد. تاکید اسلام بر رعایت حق الناس آنچنان موکد است که میگوید آنگاه که انسان از گناهان پیشین خود به درگاه الهى توبه میکند، تا زمانى که حقوق ضایع کرده مردم را ادا نکند، توبه‏ اش پذیرفته نخواهد بود. یعنى خدا حق خود را در کوتاهیها و تقصیرها و اهمال‏ها در شرایطى که نشانه‏ هاى ندامت واقعى در فرد مسلمان آشکار شود، میخشد. اما حق مردم را در هیچ شرایطى نه.
آنانکه با پایمال کردن حقوق مردم (به طرق مختلف) به ثروت و مکنتى رسیده ‏اند آنانکه که مستقیم و غیرمستقیم به حقوق دیگران تجاوز می‏کنند و از این راه درآمدهایى بدست مى‏آورند و زندگیشان را اداره مى‏کنند، باید بدانند که چوب پایمال کردن حق ‏الناس را هم دراین دنیا و هم در روز بازپسین به سختى خواهند خورد و هیچ توجیه و دلیل تراشى دراین مقوله کارساز نیست.
حق الناس، چونان اخگرى سرخ و سوزان است که بر دستان هرکس قرار گیرد، تا مغز استخوان را میسوزاند، اما گاه فاصله زمانى پایمال کردن حق دیگران تا درک این سوزش، فاصله ‏اى طولانى است. خیلى‏ها را در اطرافمان میشناسیم که زندگى شیرین و مرفهى را براى خود وخانواده ‏اشان فراهم کرده ‏اند، اما ناگهان در اوج لذت‏هاى دنیایى، بلایى سخت بر آنها نازل میشود. عزیزشان سرطان مى‏گیرد، جوانشان به مرگى ناگهانى پرپر مى‏شود، ثروتشان بناگهان بر باد میرود، کانون وفاى خانوادگى‏شان لکه‏ دار میشود و... آنان انگشت حیرت به دهان مىیگزند که این بلا از کجا برآنها نازل شد. اینطور مواقع- غیر ازمواردى که به امتحان الهى از مؤمن برمیگیرد و حیطه‏ اى کاملاً متفاوت است- باید در جستجوى ظلم به مسلمانى یا مسلمانانى در روابط گذشته برآمد و ردپاى این ظلم را در زندگى سرپرست خانوار جستجو کرد.
ایمان ما به ما میگوید، آنکه حق الناس را پایمال میکند، هیچ راه فرارى ندارد.