اگر درست به قرآن عمل مى کردیم

آیت‌الله العظمی بهجت رضوان الله علیه می‌فرمود:

اگر درست به قرآن عمل مى کردیم، با عمل خود دیگران را جذب مى کردیم؛ زیرا مردم غالبا ـ به جز عدّه ى معدود ـ خواهان و طالب نور هستند، و آنان که به اسلام و قرآن نگرویده اند، قاصرند و نور به آن ها عرضه نشده است. این گونه افراد به اعمال ما و رفتار ما نگاه مى کنند، که در ظاهر خوب، و در باطن بد است و زیر و روى آن با هم تفاوت دارد!
اگر راست مى گوییم که قرآن سلاح است، پس چه احتیاج به سلاح دیگر؟ اگر به قرآن عمل مى شد، آیا این همه بین مسلمانان جنگ و خونریزى واقع مى شد؟!

با قیمت نفت سلاح تهیّه مى کنیم و به جان هم مى افتیم و برادرکشى مى کنیم! عمل به قرآن، یعنى این که از ظالم کناره گیرى کنیم و ظالم را لعن کنیم و از او تبرّى بجوییم ولى عموم ما مسلمانان، یا خود ظالم هستیم، و یا با ظالم هم پیمانیم!
بنى امیه و بنى عباس حدود پانصد سال حکومت کردند، با آن همه جنایات و ظلم که آن ها نسبت به على و اولاد على و ذرّیّه ى رسول اللّه ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ روا داشتند باز هم ما مسلمانان آنان را قبول مى کنیم و دوستشان داریم، و با این حال، مدّعى هستیم که عمل به قرآن مى کنیم، و از «حَسْبُنا کِتابُ اللّه »(1)؛ (کتاب خدا براى ما بس است) دم مى زنیم، لذا در زمان ظهور دولت حقّ و حضرت حجت ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ اول به حساب همین مدّعیان عمل به قرآن مى رسند؛ زیرا این ها از کفار معاندترند. و نصارى چون مى بینند حضرت مسیح ـ علیه السّلام ـ به آن حضرت اقتدا مى کند، از آن حضرت متابعت مى کنند و زودتر از دیگران به اسلام و حضرت مهدى ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ـ مى گروند.