\ مائده های زمینی و آسمانی \

به جهان خرم ازانم که جهان خرم ازاوست

" مائده های زمینی و آسمانی "

مائده ای هست آسمانی ، و مائده ای هست زمینی
که هر دو از موهبت های پروردگار جهان است
یکی چون سیب و انجیر و زیتون غذای جسم ماست
که زبان ، از شکر آن ناتوان است
چگونه می توان آن همه لطف و مهربانی و عشق و شیرینی
که در انجیر هست سپاس گفت :

بگـیــــر آیــین خورســندی ز انجیـــر
که هم طفل است و هم پستان و هم شیر
نظامی

و یکی چون شعر و حکمت و موسیقی غذای روح ماست
که از عهده شکر آن نیز نمی توان بدر آمد :

پــس غــذای عاشــقان آمــد سـماع
کـــه در او باشــد خیـــال اجتمـــاع
مولانا

خداوند منّان بر مائده های زمینی ما را منّتی ننهاد ،
اگر چه از لطف و خوبی آنها یاد کرد و دعوت
به تفکر و تدبیر در این آیات الهی فرمود .
اما بر مائده های آسمانی که به دست رسولان کریم خویش بر ما فرستاد
از لفظ منّت یاد کرد تا دریابیم عظمت و جلال آن مائده را ،

و شکوه آن فرشته رحمت را که چون خورشید به سلام ما آمده است
و سر برتری مائده های آسمانی بر جمیع مائده های زمینی آن است
که مائده های زمینی را چون گل بستان وفایی نیست و زود باشد
که جمله به بادی پریشان شوند و درگذرند ،
اما مائده های آسمانی راه بر بهشتی می گشایند
که داس زمان را بر آن دست نیست و از اسارت پنج و شش آزاد است .

گـل همــین پــنج روز و شــش باشـد
ویـن گلــستان همیـشه خـوش باشـد
سعدی

حسین الهی قمشه ای
برگرفته از مقدمه کتاب مائده های فرهنگی